‘Ook al inspireert mijn verhaal maar één lezer, dan is dat al de moeite waard geweest om het te delen.’ vertrouwde Louise uit blog #4 mij toe.
Afgelopen jaar schreef ik met veel plezier de portretserie ‘No guts, no story’ ter ere van het tienjarig bestaan van mijn praktijk. Bij de voltooiing van deze serie is het nu de hoogste tijd om de 10 hoofdrolspelers uit deze serie te bedanken en stil te staan bij wat deze ‘helden’ gemeen hebben.
De verhalen van deze hoofdrolspelers zouden zo maar eens jouw verhaal kunnen zijn. Deze hoofdrolspelers zijn mensen zoals jij en ik, met hele herkenbare loopbaan- of levensvragen. Doordat ze bewust tijd hebben vrijgemaakt om gefocust met hun vragen aan de slag te gaan, hebben zij zich kunnen ontwikkelen tot de eigen held in het eigen verhaal. Ze geven allen aan dat het coachtraject een bijzonder markeerpunt in hun loopbaan is geweest. Hoe zit dit bij jou? Ben jij al je eigen held in je eigen story?
Een held zijn is namelijk nog helemaal niet zo makkelijk. Het kost veel moed, reflectie en kwetsbaarheid om toe te geven dat sommige ervaringen het moeilijker maken om bij jezelf te komen. Bij coaching draait het juist om het aankijken van deze ervaringen, hoe zoet of zuur ze ook zijn, om zo het geleerde daarna effectief in te zetten bij je volgende stap. Klinkt dat voor jou nog onwennig? Het hebben van ‘the guts’ is een vaardigheid en het leuke van een vaardigheid is dat je dit door training en bewustwording verder kan ontwikkelen. Naast het verwerven van inzichten en richting, is het verstevigen van moed een essentieel onderdeel van mij persoonlijke aanpak.
Ook ik heb een rugzak. Deze zit vol met grappige, feestelijke en liefdevolle verhalen. Maar in deze rugzak zit ook een vakje voor rouw en verdriet en achter een ritssluiting zit de eeuwige strijd tussen de chronische pijn van mijn lijf dat iets anders wil dan mijn hoofd. Dan is er nog een insteek-vak met onwijs leerzame neus-tegen-de-muur-momenten. En aan de buitenkant genoeg plaats voor sleutelhangers, gelukspoppetjes en memorabele speldjes. Kortom een hele rugzak vól aan verhalen. En daarom train ik ook mezelf op moed door mijn verhalen regelmatig onder de loep te nemen en op waarde te schatten.
Heb jij ook de behoefte om je eigen verhaal eens tegen het licht te houden om een duurzame stap vooruit te zetten? Gun jezelf dan vooral die ruimte, aandacht, en begeleiding die daarbij past. Net zoals onze helden uit de portretserie deden.Want hoe gek het soms kan lopen of hoe erg je wereld ook op z’n kop staat: Je kunt altijd zelf weer de touwtjes in handen nemen en de regie terugpakken. Wie weet inspireer je over tien jaar anderen in de ‘No guts, no Story’ deel twee.
Heel veel dank aan de 10 helden die zo dapper waren hun verhaal te delen!
Op naar de volgende tien jaar, op naar een leven vol met guts en stories!