#2 So long farewell

‘When the Lord closes a door, somewhere he opens a window,’ zingt Maria uit de Sound of Music. De Oostenrijkse non leerde ons vanuit je hart te kiezen en te leven met lef. Dat verlangen had ook Lina, een jonge moeder in mijn praktijk. Ze was vreselijk ongelukkig in haar baan als communicatieadviseur. Voor haar gevoel waren al haar (spreekwoordelijke) deuren gesloten en ging er maar geen raam open. So, how do we solve that problem like Maria?

Scheurtjes

Soms staan niet alle neuzen in een werkomgeving dezelfde kant op. Dan ontstaan er scheurtjes tussen werkgever en werknemer, en zoekt één van beiden hulp bij een loopbaancoach. ‘Zo kan het niet langer’ verzuchtte Lina aan de andere kant van mijn tafel. Haar werk gaf haar geen energie meer. Daarnaast verlangden haar kinderen zowel overdag als ’s nachts veel van haar. Ze zat vast. Samen zetten we de eerste stappen in de zoektocht naar een nieuwe balans.

Gevoel laten spreken

Tijdens de eerste sessies cirkelden we rondom de doos met tissues en maakten we ruimte voor emoties. Ze voelde zich afgewezen en mislukt. Er vloeiden tranen, zeker toen ze onderweg naar mij een collega tegenkwam. Het ‘zeer’ lag voor onze voeten. Ik veegde mijn bedachte programma van tafel. Als coach bewoog ik met haar mee, maar behield ik ook de regie in het gesprek. Door haar emoties te onderzoeken, kwam ze zelf tot een beslissing: ze wilde een nieuwe weg inslaan. Maar, om een kickstart te geven aan deze nieuwe richting, was het belangrijk dat ze eerst goed afscheid zou nemen van haar oude pad.

Een waardig afscheid

De gedachte aan een klassieke borrel met collega’s voelde als mosterd na de maaltijd. We bekeken alternatieven voor een waardig afscheid die beter bij haar pasten: een bloemetje of kaartje sturen, een wandeling maken, een taartje buiten de deur eten. En dat gaf lucht! De rest van haar traject was eigenlijk een ‘koud kunstje’. Ze besloot zich te oriënteren op Verloskunde en maakte zelfs een bevalling van dichtbij mee. Hoewel dat niet haar pad werd, gaf het wel het nodige zetje. Ze stapte uit haar comfortzone – en vond zichzelf terug.

Vandaag staat Lina stevig in haar vak als freelance communicatiestrateeg. Ze startte haar eigen bedrijf en maakt naar eigen zeggen de mooiste dingen, ontmoet inspirerende mensen én kan daarnaast ook nog eens de moeder zijn die ze haar kinderen gunt. Eind goed, al goed. Of zoals Maria zou zingen:
‘So long, farewell, aufwiedersehen, GOODbye!’