#7 Ik ga op reis en ik neem mee….
‘Een dood vogeltje,’ zo noemde Tijn zichzelf bij onze eerste kennismaking. Hij had net te horen gekregen dat zijn werkgever de samenwerking wilde stoppen en voelde zich belabberd. Pijnlijk, maar Tijn voelde ook dat dit juist hét moment was om vooruit te kijken. Hij mocht zijn loopbaanpad met behulp van een coach uitstippelen en wilde deze kans met beide handen aangrijpen om nieuwe ‘reisplannen’ te maken voor de komende 20 jaar. We waren vastberaden dit ‘dode vogeltje’ nieuw leven in te blazen.
Systeemtherapeut
Toen ik aan Tijn vroeg hoe hij zonder werk de dagen vulde, lichtten zijn ogen zichtbaar op. Enthousiast en opgetogen begon hij te vertellen over zijn opleiding tot systeemtherapeut, waar hij een jaar eerder mee gestart was. ‘Hier zou ik nou wel mijn werk van willen maken! Maar ja,’ verzuchte hij direct, ‘er moet toch ook brood op de plank komen’. Wanneer iemand begint te stralen, spits ik mijn oren. Een passie, verlangen of droom die als kiem kan dienen voor de nieuwe ‘reisplannen’. We gingen aan de slag: wat maakt zijn huidige werk als HR-manager zo betekenisvol voor hem? Welke vaardigheden kon hij meenemen naar het nieuwe pad? Tijn wilde geen luchtkasteel, maar een stevig fundament onder zijn plan.
De ‘Wow-werkdag’
De hoogste tijd dus om te gaan dromen met behulp van een visualisatie van een WOW-werkdag. Ik pakte een grote papierrol, scheurde daar een flink vel vanaf en stelde Tijn de vraag: ‘hoe ziet jouw ideale werkdag eruit?’ Met gerichte vragen begeleidde ik hem door de ideale werkdag. Al snel stroomden Tijn’s woorden, icoontjes en symbolen over het papier. Na een half uur keek hij blij verrast naar zijn tekening: ‘Potverdorie! Als dit écht zou kunnen?!’. Om meteen erachteraan te verzuchten dat het een grote ommezwaai zou zijn: van HR-professional naar een eigen praktijk als relatietherapeut.
Vlag op de top
Ik pakte een blanco vel uit mijn notitieblok en schetste in grove lijnen een berg. Boven op die berg tekende ik een vlaggetje. Dat vlaggetje stond voor Tijns ultieme doel: werken als therapeut, vanuit zijn eigen praktijk. De metafoor van de berg deed wonderen. Het was voor Tijn een hele geruststelling dat hij niet meteen naar de top (de eindbestemming) hoefde, maar dat het een reis mocht zijn in etappes – net zoals bij alle expedities.
Afgelopen week belde Tijn mij vol trots: de top is in zicht. De praktijk wordt geschilderd en de website is online. Het dode vogeltje is verleden tijd. Tijn is weer onderweg, klaar voor zijn bergtocht – en niemand die dat van hem af kan pakken.