Ineens waren ze daar; de eerste kerstliedjes op de radio. In mijn hoofd was het pas begin oktober. Ook buiten voelde het aan als het begin van het herfstseizoen. Maar plots besefte ik me dat de goedheiligman al enige tijd geleden huiswaarts was gekeerd. En het voor mij tijd werd om een kerstboom in huis te gaan halen. Acuut kreeg ik kerststress.Nog maar twee weken…..wat had ik nog te doen? Af te ronden?
Ik had het eerst zelf nog niet zo door, maar via mijn agenda kwam de kerststress van anderen ook mijn kant op. ‘Kan ik mijn sessie verzetten?’ of ‘Zullen we dan maar in het nieuwe jaar afspreken?’. Of tijdens de coaching: ‘Ik moet nog zóóóó veel doen op mijn werk’ of ‘Ik ben blij als ik voor de feestdagen alle deadlines gehaald heb…’ tot de meer wanhopige kreten als ‘Ik red het nóóóóóit….!’ Hoe komt het dat we ‘alles’ af willen ronden op ons werk voor kerst?
Waarom leggen wij onszelf die druk op? Wat maakt het verschil met een krokus-, voorjaar- of herfstvakantie? Hoe komt het toch dat dit mechanisme als vanzelf in ons naar boven komt?
Ik denk dat het te maken heeft met ‘nieuw’. In deze weken sluiten we alles af, een dikke punt erachter, klaar met het oude! We verlangen naar nieuw. Er ligt een nieuw kindje onder de boom. Er staat een nieuw jaar voor de deur. Er zal een nieuwe wind waaien. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Laat maar komen! Juist de kerststress wakkert dit verlangen in ons aan en zet onszelf op scherp. Ga ik dit nog een jaar zo doen? Of wil ik het anders? Het hoge-druk-pan-gehalte van de kerststress stimuleert onze drang naar het nieuwe. Het dwingt ons om na te denken over het komende jaar. Om vorm te geven aan onze dromen. Wat wil ik? Wat ga ik laten? Waar neem ik afscheid van? Wat wil ik omarmen? Waar ga ik mijn energie voor inzetten?
Dus verwelkom de drukte en stress, duik er midden in, kom proestend boven, schud alle ballast van je af. Wat blijft is de essentie; het fundament om je nieuwe plannen op te gaan bouwen.